30/1/09

Πόσα κιλά ζυγίζει η γνώση;

Έχετε δει πόσο υποφέρουν οι μαθητές για να κουβαλήσουν την τσάντα τους;
Έχετε δει τα κακόμοιρα τα "πρωτάκια", σαν γαϊδουράκια φορτωμένα, να πηγαίνουν αγκομαχώντας στο σχολείο;
Μα καλά, τί βάζουν εκεί μέσα και είναι ασήκωτη;
Στην εποχή της πληροφορίας και των νέων τεχνολογιών, όπου η γνώση βρίσκεται παντού γύρω μας σε ψηφιακή μορφή και μπορεί ο καθένας να την αναζητήσει,
στο ελληνικό σχολείο εξακολουθούμε να την προσφέρουμε με το κιλό;



Ναι!!! βέβαια!!! είμαστε έξυπνοι εμείς!!!
Όσο πιο πολλά κιλά ζυγίζει η σάκα, τόσο καλύτερα για το παιδί.
Όσο πιο πολύ καμπουριάζει από το βάρος της, τόσο πιο πολλά μαθαίνει.
Τρομάρα μας!!!
Δίνουμε στα παιδιά μας γνώσεις βαριές κι ασήκωτες, νεκρές, πεθαμένες, ξεπερασμένες.
Τα ετοιμάζουμε για το αύριο...........δίνοντάς τους εκπαίδευση της δεκαετίας του "70.



Έχετε αναρωτηθεί πόσα από τα βιβλία που έχουν στην τσάντα τους είναι απαραίτητα;

Τα πιο πολλά είναι άχρηστα. Ταλαιπωρούν μαθητές και δασκάλους, προάγουν την αποστήθιση, περιορίζουν την δημιουργικότητα και ευνουχίζουν την κριτική σκέψη. Χώρια το κακό που κάνουν στην παιδική πλατούλα με το βάρος τους. Έχουν σκεβρώσει τα παιδάκια κουβαλώντας κονσερβοποιημένη γνώση!
Μόλις το 1/5 των βιβλίων χρειάζεται.
Όταν ακούω ότι στο τάδε σχολείο δεν έχουν πάει ακόμη τα βιβλία σκέφτομαι:
"ευτυχώς, μακάρι να μην πάνε καθόλου να γλιτώσουν τα παιδάκια"

25/1/09

"Ο Ρούλης ο Αφροδιτούλης"

Μια φορά κι έναν καιρό στο διάστημα υπήρχαν δύο μικροί ήρωες, ο ήλιος και το φεγγάρι.

Οι δυο τους μάλωναν συνεχώς για το ποιος θα στεκόταν μπροστά από τη γη , για να τον βλέπουν οι άνθρωποι. Εκείνη την περίοδο που μάλωναν μεταξύ τους, ο κόσμος ήταν ανήσυχος, τρομοκρατημένος και γεμάτος αγωνία για το τι θα γινόταν στο μέλλον.

Όλοι φοβούνταν πάρα πολύ. Η ζωή τους είχε γίνει άνω κάτω. Δεν ήξεραν πια πότε να πάνε στη δουλειά τους και τα παιδιά τους δε γνώριζαν τις ώρες τις ώρες των μαθημάτων τους. Με τόση ανακατωσούρα δεν μπορούσαν να παίξουν πια και το κυριότερο, δεν ήξεραν πότε να κοιμηθούν. Για να μπορέσετε να φανταστείτε πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα, κάθε πέντε λεπτά άλλαζαν θέση ο Ήλιος με το Φεγγάρι. Μια ο Ήλιος μπροστά από τη γη , μια το Φεγγάρι.

Τα αστέρια τους κοίταζαν από ψηλά και τους κορόιδευαν. Το ίδιο και τα σύννεφα. «Ματαιότης ματαιοτήτων…», λέγαν και χαχάνιζαν… ώσπου κάποια μέρα δεν άντεξαν άλλο και πήραν και αυτά μέρος στο μεγάλο πόλεμο που γινόταν.

Μετά από μερικές μέρες ένα αστέρι , ο Ρούλης ο Αφροδιτούλης, που ήρθε από μακριά, από έναν άλλο γαλαξία, είδε τι γινόταν και άρχισε να τους λέει:

-Μα τι κάνετε εσείς εδώ; Δεν καταλαβαίνετε ότι οι άνθρωποι θέλουν την ησυχία τους; Εσείς τους έχετε τρομοκρατήσει. Εγώ θα έλεγα να συμφιλιωθείτε και να δώσετε τα χέρια.

Στην αρχή, οι δυο τους , έτσι πεισματάρηδες που ήταν δε δέχτηκαν την πρόταση αυτή. Αλλά μετά αφού κατάλαβαν ότι κανείς τους δε θα νικούσε είπαν:

-Εντάξει, να δώσουμε τα χέρια, αλλά ποιος από μας τους δυο θα στηθεί μπροστά από τη γη ;

-Μπορείτε να κάνετε κάτι, τους είπε ο Ρούλης ο Αφροδιτούλης.

-Τι; Τι; Ρώτησαν ο Ήλιος και το φεγγάρι με μια φωνή.

-Τι; Τι; Ρώτησαν τα αστέρια και τα σύννεφα με μια άλλη φωνή.

-Καλά , είστε τόσο καιρό εδώ και δεν έχετε καταλάβει ότι η γη γυρίζει γύρω-γύρω;

-Εεεεε; Αλήθεια δεν το καταλάβαμε;

-Λοιπόν , ακούστε τι μπορείτε να κάνετε. Το πρωί κατά τις 6.00 θα βγαίνει ο Ήλιος μαζί με τα σύννεφα και κατά τις 6.00 το απόγευμα θα βγαίνει το φεγγάρι μαζί με τα αστέρια.

Έτσι κι έγινε. Κι ήταν τόσο εύκολο! Πόσο δίκιο είχε ένα μικρούλη αστεράκι από έναν άλλο γαλαξία που το έλεγαν Ρούλης ο Αφροδιτούλης….

Οι δυο τους ήταν πια πολύ χαρούμενοι που έκαναν τις ίδιες ώρες παρέα με τη γη και που και οι δυο τους ήταν νικητές. Το ίδιο χαρούμενοι ήταν και οι άνθρωποι που μπορούσαν πια , αφού βρήκαν την ηρεμία τους , να κάνουν διάφορα πράγματα που τους ευχαριστούσαν πολύ, να ξέρουν πότε θα πουν καλημέρα ,πότε καλησπέρα και πότε καληνύχτα.

Με τον καιρό η φιλία των δύο μικρών ηρώων έγινε τόσο δυνατή που αν και βλεπόντουσαν λίγο έκαναν και άλλη μια συμφωνία μεταξύ τους:

Ο Ήλιος δέχτηκε, το χειμώνα , το φεγγάρι να μένει λίγο περισσότερο στη γη για να μπορούν τα παιδιά να κοιμούνται περισσότερο και να ξεκουράζονται περισσότερο αφού χρειάζονται πιο πολλές ώρες ύπνου για να έχουν ενέργεια την επόμενη μέρα στο σχολείο τους.

Το Φεγγάρι , με τη σειρά του , δέχτηκε, το καλοκαίρι , ο Ήλιος να παραμένει κι αυτός περισσότερο στη γη για να μπορούν τα παιδιά να χαίρονται περισσότερο τις διακοπές τους, το παιχνίδι και τη θάλασσα.

Από τότε συνεχίζουν να είναι αχώριστοι – χωριστοί φίλοι και να δουλεύουν ακούραστα όλο το χρόνο.

Έτσι, έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς πολύ-πολύ-πολύ καλύτερα!!!! (Ελένη Κολλιού, τάξη στ΄)


Εργασία για μικρά και "μεγάλα" παιδάκια:

"με τις λεξούλες....φεγγάρι, ήλιος, αστέρια, γη, πλανήτες, σελήνη, ακτίνες, δύση, ανατολή, ηλιοβασίλεμα, σύμπαν, διάστημα, γαλαξίες...και όσες ακόμη θέλετε...ρίξτε μας στιχάκια για να ταξιδέψουμε παρέα σε άλλους...γαλαξίες"

23/1/09

Οικολογικές ευαισθησίες

Τα πεμπτάκια μας (Ε΄) σκαρφάλωσαν στο βουνό, έσκαψαν, φύτεψαν, πότισαν και τώρα καμαρώνουν τα δεντράκια τους...

21/1/09

"Τα δευτεράκια και η ντομάτα"

Με αφορμή τις εικόνες του μαθήματος τα μικρά μας (β΄), έγραψαν ομαδοσυνεργατικά "απλοϊκά" στιχάκια...
....παρακαλούμε όλους αυτούς που ταξιδεύουν στα blogakia... στη Μαδαγασκάρη και στη Γουαδαλούπη... στη Χιλή αλλά και στη Νέα Ζηλανδία... αυτούς που τους αρέσουν οι ντομάτες, οι σοκολάτες, τα κρουασάν, τα παγωτά και οι φακές... ο κρητικός ντάκος, τα ματσάτα Φολεγάνδρου και το λαδοτύρι Μυτιλήνης... να μας γράψουν τα στιχάκια τους... για να φτιάξουμε μια συνεργατική....ΣΑΛΑΤΑ!!!
(ΥΓ: σε όσους αρέσει το χέλι του Μεσολογγίου να μας γράψουν ένα ολόκληρο
ποίημα!!!)

ποιος μου πήρε τη ντομάτα; ----------- η Μιράντα, η παιχνιδιάρα γάτα
η ζαβολιάρα μας η γάτα! ----------- έπαιζε με μια κόκκινη ντομάτα!


---------------------------------

το μικρό το σαλιγκάρι -------------- το μικρό μας σαλιγκάρι
σκάβει με μεγάλο φτυάρι ------------ -σκάβει τρύπα με το φτυάρι

------------------------------

δεν μπορώ να κόψω με το ψαλίδι
γιατί φορώ μεγάλο δαχτυλίδι

κόβω ύφασμα με το ψαλίδι
το φορώ στο δάχτυλο
και μοιάζει δαχτυλίδι



(αυτές είναι οι ταΐστρες που φτιάξαμε για να τρώνε τα πουλάκια έξω από την τάξη μας)




20/1/09

Κερνάμε πίτα!!!

Σαν καλά παιδάκια κι εμείς κόψαμε τις πιτούλες μας.
Ο σύλλογος γονέων του σχολείου έφερε πίτες γευστικότατες
και στην κοπή τους έγινε "το έλα να δεις".
Αφού να φανταστείτε κανένας δεν έδωσε σημασία στο φλουρί!!!
Όλοι κοίταζαν πως θα εξασφαλίσουν δεύτερο κομμάτι!!! τόσο γλυκές ήταν!
Ευχαριστούμε τους γονείς μας! και του χρόνου!!!





Δραστηριότητα: γράφουμε προσωπικές ιστοριούλες
από πρωτοχρονιάτικες πίτες κι όχι μόνο

19/1/09

Ταξίδι στον κόσμο της "φαντασίας"

Απολαυστικός ο Ευγένιος Τριβιζάς στη συνέντευξή του στο Βήμα:


Ποιο μέσο χρησιμοποιείται συνήθως στις μετακινήσεις σας;

«Το ιπτάμενο κρουασάν».

­ Με τι γράφετε τα βιβλία σας;

«Με φτερό παγονιού βουτηγμένο σε μελάνι ασημένιας σουπιάς».

­ Ο αγαπημένος σας γλωσσοδέτης;

«Μια κάμπια, μα ποια κάμπια, μια κάμπια με κουμπιά».

­ Μένετε σχεδόν μόνιμα στο Λονδίνο· να υποθέσω ότι μιλάτε και άπταιστα αγγλικά;

«Οχι, στο Λονδίνο συνεννοούμαι μιλώντας "σοκολατινικά"».

­ Ποιο είναι το ησυχαστήριό σας;

«Το δάσος με τα ερωτευμένα τρυποκάρυδα».

­ Πώς σας αρέσει να απολαμβάνετε ένα παραμύθι σας;

«Πάντα όταν διαβάζω έχω κοντά μου ένα ποτήρι βυσσινάδα με παγάκια από δροσοσταλίδες».

­ Πότε γράψατε το πρώτο σας έργο;

«Δεν έγραψα ποτέ το πρώτο. Εγραψα απευθείας το δεύτερο. Μετά έγραψα το εικοστό τέταρτο».

­ Τι θα θέλατε να είστε αν δεν ήσαστε αυτό που είστε;

«Κουνελούπι».

­ Τι ακριβώς είναι το κουνελούπι;

«Κάτι σαν τσουτσουρούφι, αλλά λίγο πιο συμπαθητικό».

­ Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει;

«Τίποτε, εκτός από το σκοτάδι, τους δράκους, τις ανθρωποφάγες μπανιέρες και τα φερμουαρόφιδα».

­ Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που γράψατε;

«Τα "88 Ντολμαδάκια". Είναι κάτι μεταξύ παραμυθιού και παιχνιδιού. Το βιβλίο αποτελείται από 160 ενότητες με τις οποίες ο αναγνώστης μπορεί να συνθέσει δεκάδες διαφορετικές ιστορίες».

Διαβάστε ολόκληρη η συνέντευξη στο άρθρο της Αναστασίας Πετράκη του Βήματος...

16/1/09

Haiku από τη γ΄ τάξη

Μικρές στιγμούλες της ζωής τους, προσπαθούν να "φωτογραφίσουν" τα τριτάκια μας μέσα από τα χαϊκού τους. Τα χαϊκού (Ιαπωνικής προέλευσης), είναι 3στιχα ποιηματάκια με 17 συλλαβές που απεικονίζουν στιγμές της ζωής.

άνοιξη

μικρές πεταλουδίτσες ---------------------- ---το πανηγύρι,
φιλούν ------------- ---------------------------παπαρούνες κόκκινες
τα λουλούδια του κήπου σου ------------- -----μόλις αρχίζει
(Διονύσης) ------------- -----------------------(Αποστόλης)

καλοκαίρι
ήρεμη θάλασσα
πανσέληνος
κι εγώ να σε κοιτάζω!
(Διονύσης)

τώρα παιδιά
μπάνιο κι αμμόπυργοι
ήρθε το καλοκαίρι!
(Βαγγέλης)

τα μπλε σου μάτια
μοιάζουν
με το απέραντο της θάλασσας
(Χρυσάνθη)

η θάλασσα
γεμίζει φως
κι ο ουρανός αστέρια
(Βασιλική)

ζέστη κάνει πολλή
και τα τζιτζίκια
στα δέντρα τραγουδούν!
(Μαρία)

φθινόπωρο
γυμνά δέντρα -------------- -------------------σαν μπαλαρίνα
φύλλα κιτρινισμένα ---------------------------ένα φύλλο χορεύει
στα έδαφος σωρό! -----------------------------και πέφτει στη γη
(Νεκτάριος) -----------------------------------(Έλενα)

χειμώνας
ήρθες χειμώνα! -------------------------------λευκό σεντόνι
άσπρες πατημασιές στο χιόνι ---------------- σκεπάζει τις αυλές μας,
σε δείχνουν! ----------------------------------κοιμάται η γη
(Διονύσης) -----------------------------------(Κωνσταντίνος)





15/1/09

Βασιλόπιτα και διδασκαλία κλασμάτων


Η Δ΄τάξη έφτιαξε στο σχολείο τη βασιλόπιτα για τη νέα χρονιά. Και επειδή η δοσολογία των υλικών είναι όλη κλασματική (1και1/4 του φλιτζανιού χυμός πορτοκάλι, 1/3 του κιλού βούτυρο κ.λ.π), σκέφτηκαν να κάνουν και μαθηματικά.
Με ένα σμπάρο δυό τριγόνια (έκαναν μάθημα φτιάχνοντας βασιλόπιτα)
αφού βάλουμε με απόλυτη "κλασματική" ακρίβεια τα υλικά, χτυπάμε το μίγμα στο μίξερ
μετά το χτύπημα θα μπει στο ταψί και...στο φούρνο μας

έτοιμη να την κόψουμε και να την...φάμε...
άντε και του χρόνου να είμαστε καλά!!!

14/1/09

"συμπαντική συνωμοσία"


η εορταστική διάθεση των ημερών
και η "φωτιά" που μας άναψε η κυρία Μελαχροινή,
μας έφεραν έμπνευση και...νάτο το ποιηματάκι μας...έτοιμο!!!



"συμπαντική συνωμοσία"
"όλο το σύμπαν συνωμοτεί
πάντα για την αγάπη
αλλά εμείς την αρνούμαστε
και κάνουμε συνέχεια λάθη"


μοιάζει του κόσμου η αρχή
με μια κραυγή!
και το φως του ήλιου
με μια μπάλα φωτεινή!
η αγάπη θα νικά
μες τη δικιά μας καρδιά
ο ουρανός ανοίγει τα φτερά
σαν άγγελος καλός!

ζητάω ο ουρανός
να είναι πάντα φωτεινός!
και σκέφτομαι ότι η ζωή
είναι μια μουσική δυνατή!
αισθάνομαι τον ήλιο να με αγκαλιάζει
και να ζεσταίνει τα φτερά μου
κι εγώ αρνούμαι να ζω
σε ένα κόσμο νεκρό!

όλο το σύμπαν υπάρχει
για μια "καινούρια" αγάπη
η σκέψη ανέμελη στα πιο κρυφά μου όνειρα
η βοήθεια να διαρκεί
κι η αγάπη να είναι αληθινή

μοιάζει του κόσμου η αρχή...
με μια σκέψη...μαγική!


13/1/09

Ποτέ πια πόλεμος!

Ο πόλεμος στη Γάζα μας φέρνει στο μυαλό μνήμες άσχημες (από σχόλιο του "ποκαχόντας)

Ποτέ πια πόλεμος!
"Τις τελευταίες νύχτες
δεν βλέπω όνειρα,
φοβάμαι πια να ονειρεύομαι"
είπε το οχτάχρονο παιδί
από το Κόσοβο.
Το παιδί ξαναζούσε στα όνειρά του τον εφιάλτη του παράλογου πολέμου. Εμείς, πώς τολμάμε να ονειρευόμαστε;
"Πόλεμος εναντίον του πολέμου". Άπειρες φορές έχει γραφτεί και ακουστεί αυτό το σύνθημα-σλόγκαν. Και όμως, ο πόλεμος ζει και βασιλεύει και τα πάντα σακατεύει:ανθρώπινες ζωές, δημιουργήματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, πολιτιστική κληρονομιά, το περιβάλλον.
Εις τους αιώνας των αιώνων πόλεμος. Διαψεύστηκαν τραγικά οι ελπίδες που είχαμε ότι πόλεμος δεν θα ξαναγίνει ποτέ πια.
"Πόλεμος πάντων πατήρ" είπε ο Ηράκλειτος. Ένας πατέρας που καταβροχθίζει τα παιδιά του. Το συνηθίσαμε πια, εδώ είναι ο μέγας κίνδυνος. Ενώ πόλεμοι και εμφύλιοι σπαραγμοί μαίνονται γύρω μας, τους θεωρούμε κάτι φυσικό και αναπότρεπτο.
Πρώτη προτεραιότητα στη λίστα των θυμάτων των πολέμων έχουν τα παιδιά. Τα βλέπουμε στην τηλεόραση, χάρη σ'αυτήν έχουν μπει στα σπίτια μας - στην ψυχή μας όμως έχουν άραγε μπει;
Παιδιά που τους δίνουν όπλα μεγαλύτερα από το μπόι τους και τα στέλνουν να κλαδέψουν τη ζωή άλλου ανθρώπου και να πεθάνουν και τα ίδια. Παιδιά που τα ποτίζουν μίσος για τον πλησίον. Αλλά το παιδί σκέφτεται την ειρήνη, την ονειρεύεται, τη ζωγραφίζει, την τραγουδά.
Τα παιδιά-θύματα να μην τα μετράμε με νούμερα, φτάνει και μόνο ένα παιδί να χαθεί έτσι, τότε ο κόσμος μας ο δήθεν πολιτισμένος, ο δήθεν χριστιανικός, έχει χρεωκοπήσει. Αυτό που πεθαίνει είναι η ψυχή του παιδιού.
(Αντώνης Σαμαράκης)

"ΖΗΤΕΙΤΑΙ ελπίς"

Ο φίλος του blog μας με το όνομα "ποκαχόντας" άφησε ένα ωραίο σχόλιο το οποίο νομίζω ότι αξίζει να μπει ως ανάρτηση και να σχολιαστεί από όλους μας:

...Σκέφτηκε τα διηγήματα που είχε γράψει, δίνοντας έτσι μια διέξοδο στην αγωνία του. Άγγιζε θέματα του καιρού μας: τον πόλεμο, την κοινωνική δυστυχία. . . . Ωστόσο, δεν το αποφάσιζε να τα εκδώσει. Φοβότανε! Φοβότανε την ετικέτα που θα του δίνανε σίγουρα οι μεν και οι δε. Όχι, έπρεπε να τα βγάλει. Στο διάολο η ετικέτα! Αυτός ήταν ένας άνθρωπος, τίποτε άλλο. Ούτε αριστερός ούτε δεξιός. Ένας άνθρωπος που είχε ελπίσει άλλοτε, και τώρα δεν έχει ελπίδα, και που νιώθει χρέος του να το πει αυτό. Βέβαια, άλλοι θάχουν ελπίδα, σκέφτηκε. Δεν μπορεί παρά νάχουν.
Ξανάριξε μια ματιά στην εφημερίδα: η Ινδοκίνα, η «Κοσμική Κίνησις», το ρεσιτάλ πιάνου, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, οι «Μικρές Αγγελίες» . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζιπ εν καλή καταστάσει . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσιος περσικός . . .
Έβγαλε την ατζέντα του, έκοψε ένα φύλλο κι έγραψε με το μολύβι, του :
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ελπίς
Ύστερα πρόσθεσε το όνομά του και τη διεύθυνση του. Φώναξε το γκαρσόνι. Ήθελε να πληρώσει, να πάει κατευθείαν στην εφημερίδα, να δώσει την αγγελία του, να παρακαλέσει, να επιμείνει να μπει οπωσδήποτε στο αυριανό φύλλο.

(Απόσπασμα από το "ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ" του Αντώνη Σαμαράκη)

παίζοντας στη βροχή


Κάθε μέρα παίζω ποδόσφαιρο μαζί με τους φίλους μου, αλλά … σήμερα ήταν πολύ διαφορετικά. Μόλις χτύπησε το κουδούνι, βγήκαμε έξω όπως κάθε μέρα για να παίξουμε.
Με το πού βγήκαμε έξω από την πόρτα του Σχολείου μας, καταλάβαμε ότι έβρεχε καταρακτωδώς, αλλά εμάς δεν μας σταματά τίποτα, εκτός… από τις κύριες, γιατί θα μας δώσουν καμιά τιμωρία και θα ψαχνόμαστε!!!

Βγήκαμε έξω κρυφά – κρυφά κι αρχίσαμε να παίζουμε. Όλη την ώρα κάναμε επίτηδες μεταξύ μας « τάλκιν» για να πέφτουμε μέσα στα νερά.
Συνέβη και κάτι πολύ περίεργο .Όταν βάζαμε γκολ, η βροχή δυνάμωνε σαν να πανηγύριζαν φίλαθλοι σε αγώνα!!!
Εκείνη η μέρα θα μου μείνει αξέχαστη, γιατί το διασκέδασα τόσο πολύ που το διάλειμμα μου φάνηκε ένας ολόκληρος αιώνας. (Ραφαήλ)

11/1/09

Stand by me (στάσου δίπλα μου)

Οι μικροί μαθητές, τα παιδιά μας δηλαδή, έχουν την ανάγκη να είμαστε συνεχώς δίπλα τους.
Να τους αποδεχόμαστε, γι αυτό που είναι...γι αυτό που κάνουν... γι αυτό που μπορούν... και γι αυτά που δεν μπορούν...
...κυρίως εκεί χρειάζονται στήριξη...όταν δεν τα καταφέρνουν... στη δύσκολη στιγμή,
μια αγκαλιά...ένα χτύπημα στην πλάτη...
-δεν πειράζει, μη στεναχωριέσαι...
-ότι και να γίνει θα βρούμε τη λύση...
-εμείς θα είμαστε πάντα δίπλα σου...


(Σημείωση: για να απολαύσετε το βίντεο κλείστε πρώτα τον player που παίζει μουσική στην πάνω-δεξιά πλευρά του blog)

7/1/09

Μάθε παιδί μου Ίντερνετ

Google και Wikipedia βάζουν... στο ράφι τα σχολικά βιβλία και τις εγκυκλοπαίδειες. Πλέον οι μαθητές δεν χρειάζεται να απομνημονεύουν ημερομηνίες, μάχες και γεγονότα, με ένα απλό κλικ τα έχουν όλα στην οθόνη του υπολογιστή τους. Το Διαδίκτυο αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη γνώση οι νέες γενιές. Μπορεί να αλλάξει όμως και το σχολείο;
(πηγή: εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ)

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

5/1/09

Ο "έξυπνος" πίνακας

Ο "έξυπνος" ή αλλιώς διαδραστικός πίνακας, μπορεί να δώσει μια άλλη διάσταση στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Ένας διαδραστικός πίνακας (Interactive whiteboard) είναι μια ψηφιακή συσκευή αφής που συνδέεται με έναν υπολογιστή και ένα προβολικό (προτζέκτορα). Το προβολικό προβάλει το οπτικό σήμα εξόδου του υπολογιστή στην επιφάνεια του πίνακα. Ο χρήστης μπορεί να αλληλεπιδράσει με τα εικονιζόμενα αντικείμενα, χρησιμοποιώντας την αφή. Ο διαδραστικός πίνακας πρέπει να είναι συνδεδεμένος με έναν υπολογιστή που δημιουργεί τις πραγματικές εικόνες η τα δεδομένα. Τα εξελιγμένα μοντέλα των διαδραστικών πινάκων έχουν ψηφιακό πληκτρολόγιο και ποντίκι.

Οι διαδραστικοί πίνακες βρίσκουν εφαρμογή σε διάφορες περιπτώσεις:

  • Χρήση οποιουδήποτε λογισμικού υπάρχει εγκαταστημένο στον υποστηρικτικόPC, όπως φυλλομετρητές ιστού ή άλλες δημοφιλείς εφαρμογές
  • Αποθήκευση σημειώσεων που δημιουργούνται επάνω στην επιφάνεια του διαδραστικού πίνακα
  • Χρήση του περιβάλοντος του Ηλεκτρονικού Υπολογιστή (επιλογή με αφή, σύρσιμο) , διαχείρηση επισημάνσεων (σχόλια και σημειώσεις κατά τη χρήση προγραμμάτων ή παρουσιάσεων) και μετατροπής από χειρόγραφο σε τυπογραφικό κείμενο (όχι σε όλα τα μοντέλα)
  • Κάποια μοντέλα διαθέτουν σύστημα Απόκρισης Κοινού (Audience Response System) δύνοντας τη δυνατότητα πραγματοποίησης ζωντανών δημοσκοπήσεων ή παιχνιδιών ερωτήσεων με εύκολη καταγραφή των επιλογών του κοινού


Οι διαδραστικοί πίνακες στην εκπαίδευση

Οι διαδραστικοί πίνακες έκαναν την πρώτη εμφάνιση τους στον χώρο της εκπαίδευσης της Αγγλίας μόλις το 2007 με κάλυψη 98% στα σχολεία Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και 100% στα σχολεία Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σήμερα χρησιμοποιούνται σε αρκετά εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων κυρίως στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Αυστραλία.

Στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει συζήτηση σχετικά με την αξία του νέου αυτού μέσου στην εκπαίδευση. Χρησιμοποιείται από κάποια ιδιωτικά, κυρίως, εκπαιδευτήρια, όπως εργαστήρια ελευθέρων σπουδών, φροντιστήρια, σχολεία, κ.α. ενώ είναι σπάνια η παρουσία τέτοιων πινάκων σε δημόσια ιδρύματα.

Παιδαγωγική επίδραση των διαδραστικών πινάκων

Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Αγγλία από εκπαιδευτικό & τεχνολογικό οργανισμό έδωσε τα ακόλουθα στοιχεία:

   * Αύξηση ενθουσιασμού και ενδιαφέροντος
   * Περισσότερες ευκαιρίες για συμμετοχή και συνεργασία
   * Ανάπτυξη κοινωνικών και προσωπικών δεξιοτήτων
   * Λιγότερες σημειώσεις μέσα στην τάξη
   * Αυξημένη ανταπόκριση και δυνατότητα αφομοίωσης

σύνθετων εννοιών
   * Καλύτερη εκμάθηση για παιδιά με διαφορετικά

στυλ μάθησης(Ακουστικό, Οπτικό, Κιναισθητικό)
   * Αύξηση αυτοπεποίθησης

Αυτά τα πλεονεκτήματα ισχύουν όταν οι διαδραστικοί πίνακες γίνονται εργαλεία στα χέρια κατάλληλα εκπαιδευμένων εκπαιδευτικών και όχι αυτοσκοπός. (πηγή: Βικιπαίδεια)

Στις ιστοσελίδες:
http://ekped.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=353
http://www2.e-yliko.gr/htmls/arctles/smartboard.pdf
μπορείτε να δείτε άρθρα σχετικά με την εκπαιδευτική χρήση του διαδραστικού πίνακα στη χώρα μας.