Μόνοι μας τον φτιάχναμε.
Αλευρόκολλα, σπάγκος, εφημερίδες παλιές και τρία λεπτά καλάμια, δεμένα μαζί,
σε σχήμα εξαγωνικό.
Ουρά από παλιά ρούχα ή κουρελούδες, τα ζύγια με ακρίβεια υπολογισμένα και η καλούμπα όσο γίνεται πιο μεγάλη,
για να ανέβει μέχρι εκεί που φτάναν τα παιδικά μας όνειρα...
Και τρέχαμε στο χωράφι του "Τσατσάνη" να τον απογειώσουμε!
Ήταν δείγμα αξιοσύνης το πέταγμα του χαρταετού...
κι εκείνος λες και το καταλάβαινε,
πάντα ανέβαινε…
ψηλά!
όλο και πιο ψηλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου