25/11/09

"Αφήστε τα παιδιά ήσυχα"

ΣΤΟΝ Καναδά, οι γονείς 3 παιδιών κατάφεραν, με δικαστική απόφαση, να απαγορευτεί στους καθηγητές του σχολείου τους να τους βάζουν εργασία για το σπίτι.


«Το παιδί μου πηγαίνει στην 3η Δημοτικού. Του αρέσει το σχολείο. Ανταποκρίνεται καλά, μου λένε οι δάσκαλοι, στα μαθήματα στην τάξη. Απαντάει σε ερωτήσεις, έχει απορίες, κάνει όμως και λάθη, είναι μερικές φορές ζωηρούλα, άλλες φορές αφαιρείται. Είναι, πιστεύω, αυτό που λέμε νορμάλ παιδί. Εκείνο που δεν είναι νορμάλ είναι να κάνει ένα παιδί μάθημα για 6-8 ώρες στο σχολείο του και να του βάζουν μετά και δουλειά για το σπίτι. Δεν αρκούν αυτές οι ώρες;»

Σίρλεϊ Μανκ, μητέρα μαθήτριας 7 ετών σε σχολείο του Κάλγκαρι στον Καναδά

ΥΓ. (Προβοκατόρικο): Σε κάποια άλλη χώρα, εκτός από «ένα βουνό» μαθήματα στο σπίτι, οι μαθητές αναγκάζονται να κάνουν και υπερωρία στην υπερωρία, με ένα σύστημα που το λένε «φροντιστήριο» ή «ιδιαίτερο». Ακόμα και από το Δημοτικό... Ελευθεροτυπία της παρασκευής 20/11/2009)

16/11/09

"Νοέμβρης 2009"


Ο σπουργίτης ήταν όλο καμάρι.
-Τα μερμήγκια πρώτα ξεκίνησαν τον αγώνα! τους φώναξε.
Το χελιδόνι απόρησε:
-Τα μερμήγκια!
-Και γιατί κλείστηκαν μέσα σ' αυτό το κτίριο; ρώτησε ο σκίουρος.
-Είναι το πιο μεγάλο σχολείο της χώρας! γι' αυτό κλείστηκαν εδώ. Επειδή τα γράμματα δεν αντέχουν την καταπίεση! Όμως θα σας τα πει πιο καλά ένα απ΄αυτά τα μερμήγκια.
Ο σπουργίτης έγνεψε σ' ένα μερμήγκι που περνούσε δίπλα τους.
-Μπήκαμε εδώ μέσα κι αποφασίσαμε να μη βγούμε παρά μονάχα με βία, αν δε μας ξαναδώσουν τη λευτεριά μας. Ήταν καιρός να δώσουμε ένα μάθημα σε όλα τα φίδια και τις σαύρες, σε όλους τους ποντικούς! τους εξήγησε...
-Καλά και τι περιμένετε πως θα πετύχετε; ρώτησε το χελιδόνι.
-Να σου πω εγώ! είπε ένα άλλο μερμήγκι που ήρθε και στάθηκε δίπλα τους. Ελπίζουμε πως έτσι θα κάνουμε τους συμπατριώτες μας να νικήσουν το φόβο τους και να ενωθούν μαζί μας. Να ξεσηκωθούμε όλοι και να απαιτήσουμε λευτεριά και δικαιοσύνη.
-Και δε φοβάστε;
Ο σκίουρος έβλεπε κάπως μικρό το μερμήγκι για ένα τόσο μεγάλο αγώνα.
Εκέινο έδειξε πίσω απ' τα κάγκελα που περιτριγύριζαν τον τοίχο του μεγάλου κτιρίου:
-Δείτε εκεί έξω!
Φίδια, σαύρες, ποντικοί με όπλα, με κράνη και με σκοτεινά, ολοσκότεινα πρόσωπα στέκονταν και κοιτούσαν τα κλεισμένα μερμήγκια.
Κάτι κρύο, παγωμένο, πέρασε πάνω απ' τα πούπουλα του χελιδονιού.
Κάτι κρύο, παγωμένο, άγγιξε τη γούνα του σκίουρου.
-Ναι, φοβόμαστε! συνέχισε το μερμήγκι. Όμως πρέπει να νικήσουμε αυτό το φόβο.
Το άλλο μερμήγκι πλησίασε τα κάγκελα:
-Κι έπειτα δες! Δες εκεί πίσω. Πίσω απ' τα φίδια, πίσω απ' τα ποντίκια υπάρχουν όλοι εκείνοι που μας συμπαραστέκονται. Βουβά τώρα. Πιο ζωντανά σε λίγο. Κοντεύουμε να τους πείσουμε.
-Ναι, πρέπει κάτι να κάνουν! φώναξε ο σκίουρος κι η φωτογραφική μηχανή υψώθηκε στο μάτι του.
Ένα μερμήγκι με ένα πανό που έγραφε "ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ" πέρασε μπροστά απ' το φακό και καθρεφτίστηκε μέσα του.

(Μάνος Κοντολέων, "Ο Φωκίων ήταν ελάφι" 1992)

11/11/09

το τείχος του Βερολίνου(ενικός) - τα τείχη της ζωής(πληθυντικός)

Στην επέτειο της πτώσης του τείχους του Βερολίνου ας αναρωτηθούμε πόσα "τείχη" είναι διαρκώς υψωμένα γύρω μας καθημερινά...

Ποτέ ένας άνθρωπος δεν είπε τόσα πολλά... μέσα σε τόσους λίγους στίχους... όπως ο Καβάφης στα "τείχη"
(για να δείτε το βίντεο κλείστε τον player της μουσικής που βρίσκεται στο πλάι)


"Τείχη"
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
(Κώστας Καβάφης)