Τα παιδιά της ΣΤ΄ τάξης ξεκίνησαν να γράφουν μια "παραμυθοσαλάτα". Τι λέτε; θα τους βοηθήσουμε;
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο αγαπημένες φίλες, η Χιονάτη και η Κοκκινοσκουφίτσα.
Μια παραμυθένια μέρα αποφάσισαν να πάνε βόλτα στο δάσος για να μαζέψουν χόρτα για χορτόπιτα και φρούτα για φρουτοσαλάτα.
Στο δρόμο που πηγαίνανε βρήκαν μια αλεπού - όχι, αυτό είναι από άλλο παραμύθι - βρήκαν ένα άλλο κοριτσάκι που το έλεγαν Ωραία Κοιμωμένη. Γίνανε φίλες και μαζέψανε φρούτα για φρουτοσαλάτα και χόρτα για χορτόπιτα. Όταν τελείωσαν πήγε η καθεμία σπίτι της και κανόνισαν να βρεθούν την άλλη μέρα για να παίξουν.
Την επόμενη μέρα ξαναπήγαν στο δάσος και συνάντησαν τρεις παλιούς φίλους: τα τρία γουρουνάκια. Τα κορίτσια τους είπαν ότι είχαν ανακαλύψει μια σπηλιά στο δάσος και ότι θα πήγαιναν να την εξερευνήσουν.
Τα τρία γουρουνάκια, άλλο που δεν ήθελαν, πήγαν μαζί με τη Χιονάτη, την Κοκκινοσκουφίτσα και την Ωραία Κοιμωμένη για να εξερευνήσουν την άγνωστη και σκοτεινή σπηλιά. Άλλωστε τους άρεσαν οι περιπέτειες!
Μετά από αρκετό δρόμο στο δάσος έφτασαν στη σπηλιά και εκεί, επειδή η Ωραία Κοιμωμένη νύσταζε, έπεσε να κοιμηθεί! Οι άλλοι προσπάθησαν να την κρατήσουν ξύπνια λέγοντας της διάφορα αστεία, κουτσομπολιά της Παραμυθοχώρας αλλά απέτυχαν… Εκείνη την είχε πάρει ήδη ο ύπνος. Μεταξύ μας, ροχάλιζε κιόλας (κάποιο πρόβλημα με το διάφραγμα!).
Οι άλλοι βαρέθηκαν να περιμένουν κι αποφάσισαν να πάνε στο σπίτι της Χιονάτης. Στο δρόμο που πηγαίνανε … συνάντησαν το φίλο τους , τον Πινόκιο, και συνέχισαν τη βόλτα τους
Επειδή όμως ανησύχησαν για τη νυσταλέα φίλη τους, ξαναγύρισαν στη σπηλιά να δουν τι κάνει.
Εκεί βρήκαν ένα νάνο που νόμιζε ότι με ένα φιλί μπορούσε να την ξυπνήσει. Πόσο λάθος έκανε! Η Ωραία Κοιμωμένη ροχάλιζε ακόμα πιο δυνατά.
Τελικά μετά από πολλή προσπάθεια, φωνές και λίγο νερό στο πρόσωπο κατάφεραν να την ξυπνήσουν. Φρέσκια όπως ήταν η Ωραία Κοιμωμένη ζήτησε από τους φίλους της να συνεχίσουν τη βόλτα τους.
Κάποια στιγμή όμως κατάλαβαν ότι είχαν ξεχάσει την Κοκκινοσκουφίτσα. Είχε ξεμείνει πίσω για να δει τον αγώνα του λαγού και της χελώνας και χάθηκε. Έψαξαν εδώ, έψαξαν εκεί μα δεν την έβλεπαν πουθενά. Κάποια στιγμή βρέθηκαν σε ένα τεράστιο σπίτι από σοκολάτα. Χτύπησαν την πόρτα με αγωνία και τους άνοιξε ένας γίγαντας. Μέσα είδαν την Κοκκινοσκουφίτσα να έχει μπροστά της ένα ολόκληρο καλάθι με σοκολάτες και να τρώει.
Ο γίγαντας, που δεν ήταν εγωιστής, τους κάλεσε μέσα να φάνε όση σοκολάτα θέλουν. Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα....
Έτσι νομίζετε; όχι, δεν έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, γιατί πριν βραδιάσει έπρεπε να φύγουν και να πάνε σπίτι τους. Στο δρόμο λοιπόν της επιστροφής βρήκαν...
"μικροί και μεγάλοι παραμυθάδες" μπορείτε να συνεχίσετε την "παραμυθοσαλάτα" μέσα από τα σχόλια....
την πιο ξεχωριστή, την πιο "εμπνευσμένη" συνέχεια, θα την προσθέσουμε στην ανάρτηση...
(καλή έμπνευση!!! σε όλους)
17 σχόλια:
Μόλις φυγανε απο το σπίτι, περάσανε το δάσος κρατώντας ένα φακό στο χέρι για να βλέπουν κιόλας. Την κοκκινοσκουφίτσα την πονουσε η κοιλιτσα της απο τις πολλες σοκολάτες αλλα έπρεπε να συνεχισει τον ποδαροδρομο.
Μέσα στο δάσος λοιπον τρίτο χωματόδρομο αριστερά, βλέπουν ένα μεγάλο κτίριο με πολλά φώτα και ροζ γράμματα που έγραφε JUMPO!
Ω τι ευτυχία ήταν αυτή;;;
ΜΠηκαν μέσα πήραν παιχνίδια , αρκουδάκια , το μαλλί της γριάς, και επίσης δέκα ακόμη σοκολάτες, και αφού πλήρωσαν με το δαχτυλίδι που ειχε δώσει ο πρίγκηπας στην Χιονάτη (καλή και η Χιονάτη...πήγε και έδωσε το καλό το δαχτυλίδι) και συνέχισαν για το σπίτιιιι...
Ο Πινόκιο μάλιστα γκρίνιαζε γιατί ήθελε να δει στη nova Ολυμπιακό Παναθηναϊκό και τους έβαλε και έτρεχαν.
Χάσανε που λέτε το δρόμο και βγήκαν σε ένα μικρό χωριουδάκι με μικροσκοπικά σπιτάκια.
Στάθηκαν έξω από τα παράθυρα να δουν ποιοι μένουν μέσα.
Είδαν λοιπον κατι μικροσκοπικά μπλε πλασματάκια που τα ελεγαν Στρουμφάκια!!
Χτύπησαν κάποια πόρτα και τους άνοιξε ένας μικρουλης μπλε που τον έλεγαν Γκρινιάρη!!!
Ολη την ώρα έλεγε "μου τη δίνει ο Πινόκιο" "μου τη δίνει η Χιονάτη" "μου τη δίνουν οι σοκολάτες"!!!!
Tελικά για να μην τα πολυλογουμε και μεταξύ μας νυστάζω,
ο Παπα στρουμφ τους έβαλε για ύπνο και ξύπνησαν φρέσκοι φρέσκοι το πρωί και γύρισαν στα σπίτια τους χαρούμενοι κι ωραίοιοιοιοιοι…………….
Δεν ξέρω αν το καταλαβατε αλλα η κοκκινοσκουφίτσα
εγώ ήμουν!
Λατρεύω τις σοκολάτες! Τι να κάνουμε…
ΛΟΙΠΟΝ.ΚΑΘΩΣ ΕΦΕΥΓΑΝ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ ΜΠΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ.ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΙΔΑΝ ΤΟ ΕΛΑΦΑΚΙ ΤΟ ΜΠΑΜΠΥ ΜΕ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΠΟΔΑΡΑΚΙ ΝΑ ΚΛΑΙΕ.ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟΝ ΠΗΡΑΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΗΓΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΝΑ ΠΙΕΙ ΝΕΡΟ.ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΚΟΥΦΑΚΙ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑΣ.ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ.ΑΝΑΨΕ ΑΜΕΣΩΣ ΦΩΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΣΤΑΘΙΕ ΤΟ ΕΛΑΦΑΚΙ.ΣΕ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΝΥΧΤΩΣΕΙ ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΡΕΒΙΘΟΥΛΗ.ΑΥΤΟΣ ΠΕΡΙΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟ ΠΟΔΑΡΑΚΙ ΤΟΥ ΕΛΑΦΙΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΑΜΕΣΩΣ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΑΝ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΣΤΟ ΤΖΑΚΙ ΕΙΔΑΝ ΤΗΝ ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ.ΤΗΝ ΠΗΡΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ.ΚΟΝΤΕΥΑΝ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΥΣ ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΑΛΑΝΤΙΝ ΜΕ ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ.ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ;ΠΕΤΑΧΤΗΚΕ ΠΡΩΤΗ Η ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ ΚΑΙ ΕΙΠΕ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΦΑΓΗΤΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑΚΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ.ΑΜΕΣΩΣ ΕΙΠΕ ΤΟ ΤΖΙΝΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ.ΤΙ ΑΛΛΟ;ΡΩΤΗΣΕ.ΘΕΛΟΥΜΕ Ο ΚΑΚΟΣ ΛΥΚΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΟΣ.ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ.ΤΩΡΑ ΣΑΣ ΜΕΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑ.ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΚΑΛΑ ΕΙΠΕ ΤΟ ΤΖΙΝΙ.ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ Η ΧΙΟΝΑΤΗ,Η ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ,Η ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ,ΟΙ ΝΑΝΟΙ,Η ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ ,ΤΟ ΕΛΑΦΑΚΙ,Ο ΓΙΓΑΝΤΑΣ,ΤΑ ΤΡΙΑ ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙΑ,Ο ΚΑΚΟΣ ΛΥΚΟΣ,Ο ΚΟΝΤΟΡΕΒΙΘΟΥΛΗΣ ΦΩΝΑΞΑΝ.ΟΛΟΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΣΑΚΩΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ.ΑΜΕΣΩΣ ΕΙΠΕ ΤΟ ΤΖΙΝΙ.ΜΕ ΛΙΓΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.ΑΝ ΚΟΙΤΑΤΕ ΟΛΟΙ ΨΗΛΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ ΘΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ.ΜΕΤΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ.ΕΙΧΑΝ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΟΛΟΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΟΙ ΣΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ.
...βρήκαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα και αποφάσισαν να το κάνουν ευτυχισμένο και να μην πεθάνει.Άρχισαν να χορεύουν στο δάσος ο λύκος με την Κοκκινοσκουφίτσα,ο παπουτσωμένος γάτος με τον πρίγκηπα κτλ.για να της δείξουν ό,τι όσα λέγονται γι'αυτούς είναι....παραμύθια.
Έρχεται και ο κυνηγός που δε σκοτώνει το λύκο,γιατί είναι είδος προς εξαφάνιση,αλλά συνομιλεί με την κακιά μητριά,που σήμερα,είναι καλή και έφτιαξε σοκολατάκια με καγιέν,αλλά άδικα προσπαθεί να πείσει τους νάνους να δοκιμάσουν.
(βρε,φάτε είναι συνταγή Παρλιάρου)
-Μήπως ξέρουμε ποιο νοσοκομείο εφημερεύει σήμερα;
Τέλος,επειδή κουράστηκα,ήρθε και η καλή νεράιδα και με το μαγικό ραβδί της έβαλε (κάθε κατεργάρη στον μπάγκο του).Όλοι οι ήρωες ξαναμπήκαν στα βιβλία τους για να ξεκουραστούν.Αυτή δεν ήταν βόλτα,αλλά αγώνας δρόμου.
Ναντια εχω γελάσει απίστευτα και μαλιστα τρανταχτά με το "σοκολατάκια με καγιέν" και "συνταγή του Παρλιάρου'
ΧΑΧΧΑΧΑΧΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΑΛΟ!
εσύ πια!
μην ακούσεις σοκολάτα, σοκολατάκια και όλα τα παράγωγα...
κάτι παθαίνεις!!!
με έχεις ξεπεράσει!
κάτω τα χέρια από τα σοκολατάκιααααα!!!
Πριτς! :ρ
όλοι μαζι λοιπόν, τρελή παρέα πήραν το σύντομο δρόμο του γυρισμού μέσα από το μεγάλο δάσος, με το λυχνάρι του αλαντίν να φέγγει το δρόμο τους...
Ευτυχώς τα πουλάκια δεν έφαγαν τους σπόρους που είχαν ρίξει κι έτσι βρήκαν εύκολα το δρό μο της επιστροφής...
Τα γουρουνάκια μαζέψανε πολλά βατόμουρα για να φτιάξουν τάρτα για τα γενέθλια της τοσοδούλας που αύριο θα γινόταν πια ποσοδούλα...
Πέρασαν κι από τη λίμνη του δάσους και χαιρέτησαν το ασχημόπαπο που απορροφημένο διάβαζε το best seller " Πώς να γίνετε κύκνος"
Στο μεγάλο ξέφωτο συνάντησαν το βασιλιά της Παραμυθοχώρας
"Σας αρέσει η στολή μου;" τους ρώτησε...
"Μα είστε γυμνός!" είπε ο Πινόκιο που για πρώτη φορά έλεγε την αλήθεια...
Η κοκκινοσκουφίτσα έγινε άσπρη σαν τη Χιονάτη και η Χιονάτη κόκκινη σαν την κοκκινοσουφίτσα...Όσο για την Ωραία Κοιμωμένη έγινε έξαλλη με την εμφάνιση του βασιλιά που από τότε τη λένε πια η Ωραία Θυμωμένη!
κι έζησαν αυτοί καλά και η ποσοδούλα καλύτερα...γιατί ανακάλυψε μεταξύ των δώρων στα γενέθλιά της το γυάλινο γοβάκι της σταχτοπούτας που ταίριαζε γάντι στο ποσοποδαράκι της!
Φτου σου και δεν το ειχα σκεφτει..
Λες να φταινε τα σοκολατάκια και η ταρτα που απο "τοσοδούλα" πριν εκατονταδες χρονια.....έγινα τελικά "ποσοδούλα" ;;;;
:)
ποσοδούλα μεν!
γλυκιά
σαν σοκολάτα δε!
Ωωωω! Μερσί!
Θα το πιστέψω γιατί επιβάλλεται να νιώσω καλύτερα! :)
Καλησπέρα!
Μπορώ κι εγώ να αυτοσχεδιάσω;
...ο λύκος είδε πίσω από το δέντρο την Κοκκινοσκουφίτσα, που κρατούσε το καλάθι με τις σοκολάτες. Της έδωσε το καλάθι με τα φρούτα του δάσους που κρατούσε εκείνος (για να τα πάει στη γιαγιά της) και της ζήτησε 7 σοκολάτες για να ξεγελάσει τα 7 κατσικάκια.
Αυτά όμως δεν "τσίμπησαν" γιατί οι σοκολάτες δεν ήταν γάλακτος (ενώ εκείνα ήταν!). Τι να κάνει κι ο λύκος, τράβηξε για τη ζούγκλα.
Εκεί συνάντησε μια λύκαινα (παλιά του φίλη) κι έδωσε τις σοκολάτες στο Μόγλη, τον υιοθετημένο γιο της, που τον είχε πάει εκεί ο μαύρος πάνθηρας.
Ο Μόγλης αποφάσισε μια μέρα να πάει στο χωριό των ανθρώπων και πέρασε μέσα από το δάσος. Συνάντησε το Ρομπέν, είπαν δυο τυπικές κουβέντες (επειδή ο Ρομπέν είχε προπόνηση στην τοξοβολία) και συνέχισε το δρόμο του.
Όταν νύχτωσε ξάπλωσε κάτω από μια τεράστια φασολιά (του Τζακ ήτανε!) για να κοιμηθεί. Ξύπνησε πριν ξημερώσει και συνέχισε το δρόμο του.
Φτάνοντας στο χωριό (πρωί ακόμα) μπήκε σ' ένα ραφείο να φτιάξει ένα κουστουμάκι, γιατί στη ζούγκλα κυκλοφορούσε τσίτσιδος!
Βρήκε το ραφτάκο να τρώει το πρωινό του. Ο ραφτάκος μόλις είχε σκοτώσει μ' ένα χτύπημα 7 μύγες, που είχαν καθίσει πάνω στη μαρμελάδα του! Έραψε μια ζώνη που έγραφε "μ' ένα χτύπημα 7!" και γεμάτος καμάρι βγήκε στο δρόμο (ποιος Μόγλης τώρα και ποιο κουστούμι!).
Το διάβασε ένας γίγαντας, τον θαύμασε και τον κάλεσε στη χώρα των γιγάντων. Εκεί ένας άλλος γίγαντας τον ζήλεψε κι ήθελε να τον σκοτώσει. Ο ραφτάκος μπόρεσε να ξεφύγει κι έφτασε σ' ένα κάστρο, που ζούσε ένας πλούσιος άρχοντας, ο Σεβάχ ο Θαλασσινός.
Ο Σεβάχ από μικρός μπαρκάρισε σ' ένα καράβι, στο οποίο γιατρός ήταν ο Γκιούλιβερ! Σε κάποιο ταξίδι το καράβι ναυάγησε κι οι δυο τους γλίτωσαν κι έφτασαν σ' ένα νησί, όπου κατοικούσαν κάτι μικροσκοπικά ανθρωπάκια! Βρίσκονταν στη χώρα των Λιλιπούτειων, στην οποία ζούσαν μεταξύ άλλων και οι 7 Νάνοι, τα Στρουμφάκια, ο Κοντορεβιθούλης και ένα κοριτσάκι, η Τοσοδούλα!
Η Τοσοδούλα όμως μεγάλωσε, κοντεύει 3,5 χρονών, τη λένε Ματίνα τώρα, αγαπάει την Κοκκινοσκουφίτσα και τη Χιονάτη, θέλει να μοιάσει στην Ωραία Κοιμωμένη (και ντύνεται κάθε μέρα "πριγκίπισσα"), λατρεύει τις σοκολάτες, αλλά φοβάται τον κακό το λύκο!
Σ' αυτό το κοριτσάκι ο μπαμπάς του (που έχει μια αδυναμία στον αριθμό 7 - εξάλλου 7 του μήνα έχει και γιορτή και γενέθλια!) διαβάζει κάθε μέρα (τουλάχιστον 7) παραμύθια! Καμιά φορά όμως τα μπερδεύει (όπως τώρα που τα 'κανε σαλάτα) και η Ματίνα τον διορθώνει, γιατί με τόσες φορές που τ' άκουσε τα έμαθε καλύτερα από κείνον!!!
Καληνύχτα (και συγγνώμη αν κούρασα)!
Αυτά όμως δεν "τσίμπησαν" γιατί οι σοκολάτες δεν ήταν γάλακτος (ενώ εκείνα ήταν!).
χαχαχαχαχα απο τα πολύ καλα παραμύθια!
Βρε τι καλά που περνάμε εδώ.. :)
... μεγάλη αλάνα, από αυτές που ψάχνουμε εμείς οι μεγάλοι και δεν βρίσκουμε πια! Ξαφνικά ο ουρανός γέμισε φώτα, πολλά φώτα... Ήταν η άκρη του ουράνιου τόξου! Ακούστηκαν όμως και φωνές... πολλές φωνές... Ήταν κάποια παιδιά... Οι πιο περίεργοι, η Χιονάτη, ο Πινόκιο και το ένα από τα τρία γουρουνάκια πήγαν πιο κοντά για να δουν ποιοι είναι. Τους έτρωγε η περιέργεια... Όσο πλησίαζαν αναγνώριζαν κάποιους... Να η Δήμητρα και ο Γιώργος. Α, να και ο Αλέξανδρος, η Αναστασία, η Μαρία και ο Δημήτρης! Καλέ αυτοι εκεί δεν είναι ο Παναγιώτης, η Διαμάντω και η Μαριαλένα με το Μίλτο; Ναι, και εκεί πιο κάτω φωνάζουν , ως συνήθως, ο Αρτέμης, ο Βασίλης και η Ηλέκτρα! Κοίτα τι ήσυχα που κάθονται ο Άγγελος, ο Ηλίας και η Κωνσταντίνα! Και πιο πέρα η Κατερίνα που κοιτάει την Ελένη, που κοιτάει το Γιάννη που δεν κοιτάει την Άννα γιατί αυτή ασχολείται με όλους τους άλλους!!!
-Ελάτε παιδιά, φωνάζει η Χιονάτη και σε κλάσματα δευτερολέπτου έγιναν όλοι μια χαρούμενη, πολύχρωμη παρέα.
Τα παιδιά δεν πίστευαν ότι συναντούσαν όλους τους ήρωες των παραμυθιών, εκεί, στην άκρη του ουράνιου τόξου, που την είχαν κρατήσει μυστική, εκεί, στην άκρη του μυαλού τους...Γιατί όλα τους τα είχαν πάρει οι μεγάλοι. Και τα παραμύθια τα έκρυψαν, και τα παιχνίδια τα μάζεψαν - γιατί είχαν πολύ διάβασμα- και τις αλάνες τις έχτισαν, και σε τέσσερις τοίχους τα έκλεισαν - γιατί πού να πας να παίξεις δε βλέπεις πώς τρέχουν όλοι σαν τρελοί!- και πάρε ένα PSP και μη με ενοχλείς γιατί έχω πολλή δουλειά και το κεφάλι μου πονάει! Όλα τα κάνανε όμως τη φαντασία δεν τη πείραξε κανείς!!!
Έτσι το κρυφό τους ραντεβού ήταν κάθε βράδυ στην... άκρη του ουράνιου τόξου!
Αρχισαν να μιλάνε για τότε που τα παιδιά ήταν μικρά και η καληνύχτα συνοδεύονταν από ένα παραμύθι! Τότε που μπορούσαν να ρωτάνε ό,τι θέλουν και το "γιατί" ήταν η αγαπημένη τους λέξη!
-Ααα, να σας πούμε κάτι; πετάχτηκαν όλα τα παιδιά με μια φωνή!
- Πριν από λίγες μέρες γίνατε εσείς οι δικοί μας ήρωες και γράψαμε εμείς το δικό μας παραμύθι για σας! είπαν ο Γιάννης και η... Κωνσταντίνα αν δε κάνω λάθος.
-Το ξέρουμε χαζούληδες, είπε ο Πινόκιο, γιατί νομίζετε ότι είμαστε εδώ;;;; Εσείς μας φωνάξατε κι εμείς ήρθαμε ταχύύύύτατα!
-Η μηχανή του χρόνου που είπαμε στη Γλώσσα! είπε έκπληκτη η Μαριαλένα!
-Η μηχανή του μυαλού και της φαντασίας, είπε ο γλυκούλης νάνος.Κάθε πότε τη.... λαδώνετε;;;
Βουβαμάρα!!!
-Δεν προλαβαίνουμε! Σχολείο, φροντιστήρια, ποδόσφαιρα, ωδεία, μπαλέτα, πιάνα,... πόσα ακούστηκαν!
Και μετα σιωπή! Κι όλοι μελαγχόλησαν!
-Ναι, πετάχτηκε τότε η Ωραία Κοιμωμένη που ξύπνησε από τη φασαρία , και ήταν εκτός θέματος, όμως έσπασε τον πάγο της ησυχίας, όμως δεν δώσατε τέλος. Γιατί δεν δώσατε τέλος; Άστεγοι θα μείνουμε; Πότε θα δώσετε τέλος;
-Το τέλος το έχουμε δώσει όμως ένας κακός μάγος το έκλεψε και το κρατάει κρυμμένο στη σπηλιά του. Πάμε να το βρούμε;
-Ναιαιαιαιαί! Φώναξαν όλοι μαζί καί η φωνή τους έφτασε από την άλλη πλευρά του ουράνιου τόξου!!!
Έτσι μια καινούρια περιπέτεια ξεκινούσε . Η παρέα μεγάλωσε πολύ, όμως αυτό ήταν το ωραίο... Η μεγάλη και αγαπημένη παρέα, η τόσο διαφορετική μα πάντα χαρούμενη παρέα.
Έτσι - δεν ξέρω για μας - μα αυτοί σίγουρα έζησαν πολύ καλύτερα!!!
Όσο για το μάγο;;; Καλέ , ήθελε να μας κρατήσει σε αγωνία. Θα το δώσει το τέλος των παιδιών πολύ σύντομα! Περιμένετε και θα δείτε!!!!
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική!!!
Αυτό δεν είμαστε άλλωστε όλοι εμείς; Μια χαρούμενη, πολύχρωμη διασκεδαστική παρέα μου ψάχνουμε να βρούμε το δικό μας ουράνιο τόξο.Μόνο που στην πορεία αναζήτησης πατάμε και λίγο στα χωράφια των παιδιών!!!
Δεν πειράζει... καλό μας κάνει!!!
poly wraio paramyui miss POKAHONTAS!!!
ωραιο το παραμυθακι
Ωραιο ,αλλα πολυ μεγαλο! =)
Δημοσίευση σχολίου