25/2/09

"Μουσειακή αγωγή"

Τα δευτεράκια μας, με αφορμή ένα σχετικό κείμενο στο μάθημα της "Γλώσσας", αποφάσισαν να οργανώσουν ένα μουσείο "Λαϊκής τέχνης" στο χώρο της Βιβλιοθήκης του Σχολείου μας.
Μάζεψαν αντικείμενα παλιά, οικογενειακά κειμήλια άλλων εποχών, με "ιστορική" και "συναισθηματική" αξία και τα έφεραν στο αυτοσχέδιο μουσείο τους.
Οι μικροί μαθητές έχουν ψάξει την ιστορία που συνοδεύει το κάθε αντικείμενο, ώστε, οι ίδιοι να ξεναγούν τους επισκέπτες του μουσείου τους.
Οι δασκάλες τους - Νάντια και Φωτεινή - είναι "οι αφανείς εργάτες" όλης της προσπάθειας...

μερικά από τα εκθέματα του μουσείου

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μας εκπλήσσετε με τις πρωτοβουλίες σας. Κινδυνεύοντας να γίνω μονότονη θα πω οτι γονείς και παιδιά είναι πολύ τυχεροί που υπάρχει αυτό το σχολείο.
Εύχομαι να υπάρξουν μιμητές στις εμπνευσμένες σας προσπάθειες.

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάρα πολύ ωραία δουλειά .
Αυτο που μου εκανε περισσότερο εντύπωση είναι που υπήρχαν τα σίδερα. Δεν περίμενα πως κάποιοι θα έχουν ακόμη τετοια.
Ολα ειναι πανέμορφα
ΜΠράβο στις δασκάλες και στα παιδιά για την πρωτοβουλία αυτή.
Ετσι, να πηγαίνουμε και λίγο σε χρόνια οπυ είχαν την δική τους ομορφιά και το δικό τους μοναδικό και ξεχωριστο χρώμα.

Καλημέρα σε όλους

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΑΥΤΗ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΑΓΝΑ ΧΡΟΝΙΑ.ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΛΑ.ΤΟΣΟ ΠΑΛΙΑ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟΔΙΑΤΗΡΗΜΕΝΑ.ΜΠΡΑΒΟ!!

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα σε όλους.Πραγματικά τα παιδιά ξεσηκώθηκαν με την ιδέα κιαυτά
με τη σειρά τους ξεσήκωσαν και επιστράτευσαν όλο το σόι για να στηθεί αυτή η έκθεση.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε εμείς περιμέναμε αυτό το αποτέλεσμα.Αφού δε μας κάνει η καρδιά να το χαλάσουμε.
Μπαίνεις στην αίθουσα και παρατηρείς τα εκθέματα ,ακούγοντας παλιά τραγούδια στο ραδιόφωνο (μόνο μεσαία πιάνει).Την ατμόσφαιρα ομορφαίνουν τα σίδερα που με τα αναμμένα ρεσώ μοιάζουν με κηροπήγια.Είναι πολύ όμορφα.
Ευχαριστούμε όλους όσους ανταποκρίθηκαν ,αλλά και όλους εσάς που σχολιάζετε την προσπάθειά μας με τα καλύτερα λόγια κάθε φορά.

"ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ" είπε...

Σε μια εποχή που οι άνθρωποι λησμόνησαν ουσιαστικά πράγματα,είναι ανεκτίμητη η προσπάθεια των φωτεισμένων δασκάλων του σχολείου σας, να δημιουργούν στα παιδιά,δρόμους πολιτισμού και σεβασμού στις παραδόσεις μας, με έναν τόσο συγκινητικό τρόπο.
Θερμά συγχαρητήρια στίς υπέροχες δασκάλες και πολλά μπράβο στα υπέροχα παιδιά!

Γιάννης είπε...

Μπράβο,συνάδελφοι και μπράβο και στους μαθητές σας!Εξαιρετική δουλειά!Το 36ο Δ.Σ. Περιστερίου σας...ζηλεύει!

Ανώνυμος είπε...

Για μας που γεννηθήκαμε στη δεκαετία του '60 και μεγαλώσαμε στην επαρχία, όλα αυτά τα εκθέματα είναι τόσο οικεία που νομίζουμε ότι χρησιμοποιούνταν μόλις χθες!

Παιδιά, (μικρά και μεγάλα) απίθανα τα εκθέματα και πανέμορφο το στήσιμο της έκθεσης!
Μπράβο σας!!!

το πετάλι είπε...

Μεγάλωσα στο Μεσολόγγι, σε μια συνοικία λίγο έξω από την πόλη.
Με λάμπες πετρελαίου διάβαζα μέχρι την έκτη τάξη του δημοτικού. Τότε ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα στη γειτονιά μας.
Θυμάμαι που μ' έστελνε η μητέρα μου, στο μπακάλικο, να αγοράσω λαμπόγιαλα για τις λάμπες, φυτίλια και φωτιστικό πετρέλαιο,

καβάλαγα το ποδήλατο και πήγαινα...

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είπε...

Εσένα Πετάλι είναι η λάμπα που σου θυμίζει, εμένα το ραδιόφωνο...Είχε η γιαγιά μου ένα παρόμοιο και, θυμάμαι, όταν το άνοιγα περίμενα με τα μάτια καρφωμένα πάνω δεξιά στην "ενδεικτική λυχνία" να δω πότε θα ζεσταθεί για να δουλέψει και ν' ακούσω τη "θεία Λένα" ή το "Μείνε κοντά μου αγαπημένη" και να εξερευνήσω τους σταθμούς. Είχαμε και τρανζιστοράκι, αλλά το μεγάλο ραδιόφωνο είχε άλλο "βάρος" και το προτιμούσα κι ας φώναζε η γιαγιά: "Κλείστο τώρα, θα χαλάσει". Και το 'κλεινα απογοητευμένη. Ποτέ δεν το χόρτασα,γιατί γρήγορα... μεγάλωσα και γνώρισα προϊόντα σύγχρονης τεχνολογίας. Κανένα δεν είχε τη γοητεία εκείνης της προσμονής.

Ανώνυμος είπε...

εμένα πάλι αν και πολλά εκθέματα μου φάνηκαν οικεία καθώς μεγάλωσα σε χωριό... θα σταθώ πιο πολύ σ΄ αυτά του αργαλειού...Ώρες ατέλειωτες παιδί, δίπλα στη γιαγιά,στη μητέρα μου, στις θείες...να περνάω τη σαϊτα ανάμεσα στο στημόνι και να χτυπάω με τα χτένια...ν΄ ακούω τις κουβέντες τους και τον ήχο του αργαλειού που ήταν μόνιμα στημένος στο πιο ηλιόλουστο σημείο του σπιτιού...
μαγεμένη από τα χρώματα και τα πολύπλοκα μοτίβα...

...
συγχαρητήρια για την ωραία αυτή ιδέα...η έκτη αταξία και τα σαίνια θα επισκεφτούν την έκθεσή σας την ερχόμενη εβδομάδα...

Mary Nastakou είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ!!!

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΝΑ!ΑΦΟΥ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΑΥΤΟ!!!
ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ?????

Ανώνυμος είπε...

Τα παιδιά μας μαθαίνουν και συντηρουν την παράδοση της πατρίδας μας. Εξαιρετική δουλειά απο όλους τους συντελεστές της προσπάθειας.

Ανώνυμος είπε...

KAI ESAS KIRIA KALIOPI !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
AN EISTE AFTI POU NOMIZO AMA DEN ISTEMIN TO PARETE SOBARA OK?

Ανώνυμος είπε...

ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΙΕΣ ΙΔΕΕΣ!

Ανώνυμος είπε...

Τρομερό

Ανώνυμος είπε...

συνφονω ο,τι ειναι ΤΡΟΜΕΡΟ!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

συνφονω ο,τι ειναι ΤΡΟΜΕΡΟ!!!!!!!!

Αθηνα!!! είπε...

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ το μικρο μουσειο σας,παιδια.Φανταστειτε τι χρησιμοποιουσαν ΤΟΤΕ!!!

Ανώνυμος είπε...

τη τη τη πεσμας

Χρυσουλα είπε...

τη λετε καλε

Ανώνυμος είπε...

Άντε καλέ γράψτε