19/1/09

Ταξίδι στον κόσμο της "φαντασίας"

Απολαυστικός ο Ευγένιος Τριβιζάς στη συνέντευξή του στο Βήμα:


Ποιο μέσο χρησιμοποιείται συνήθως στις μετακινήσεις σας;

«Το ιπτάμενο κρουασάν».

­ Με τι γράφετε τα βιβλία σας;

«Με φτερό παγονιού βουτηγμένο σε μελάνι ασημένιας σουπιάς».

­ Ο αγαπημένος σας γλωσσοδέτης;

«Μια κάμπια, μα ποια κάμπια, μια κάμπια με κουμπιά».

­ Μένετε σχεδόν μόνιμα στο Λονδίνο· να υποθέσω ότι μιλάτε και άπταιστα αγγλικά;

«Οχι, στο Λονδίνο συνεννοούμαι μιλώντας "σοκολατινικά"».

­ Ποιο είναι το ησυχαστήριό σας;

«Το δάσος με τα ερωτευμένα τρυποκάρυδα».

­ Πώς σας αρέσει να απολαμβάνετε ένα παραμύθι σας;

«Πάντα όταν διαβάζω έχω κοντά μου ένα ποτήρι βυσσινάδα με παγάκια από δροσοσταλίδες».

­ Πότε γράψατε το πρώτο σας έργο;

«Δεν έγραψα ποτέ το πρώτο. Εγραψα απευθείας το δεύτερο. Μετά έγραψα το εικοστό τέταρτο».

­ Τι θα θέλατε να είστε αν δεν ήσαστε αυτό που είστε;

«Κουνελούπι».

­ Τι ακριβώς είναι το κουνελούπι;

«Κάτι σαν τσουτσουρούφι, αλλά λίγο πιο συμπαθητικό».

­ Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει;

«Τίποτε, εκτός από το σκοτάδι, τους δράκους, τις ανθρωποφάγες μπανιέρες και τα φερμουαρόφιδα».

­ Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που γράψατε;

«Τα "88 Ντολμαδάκια". Είναι κάτι μεταξύ παραμυθιού και παιχνιδιού. Το βιβλίο αποτελείται από 160 ενότητες με τις οποίες ο αναγνώστης μπορεί να συνθέσει δεκάδες διαφορετικές ιστορίες».

Διαβάστε ολόκληρη η συνέντευξη στο άρθρο της Αναστασίας Πετράκη του Βήματος...

11 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Εκπληκτικός
Δεν μπορει κανεις να πει κατι αλλο
Απλά εκπληκτικός

Καλησπερα και καλη βδομαδα
να εχετε

το πετάλι είπε...

Μαρία μου,
καλή εβδομάδα και σε σένα.

Αν μπορέσεις ρίξε καμιά ματιά στα χαικου που έγραψαν "τα μεγαλύτερα παιδάκια".
Πού ξέρεις μπορεί να ξεπεταχτεί κανένα καινούριο ταλέντο...

Μαρια Νικολαου είπε...

Eιδα αλλα δεν ημουν σιγουρη για το ποια ειναι "παιδακια", ή οχι γιατι εχω την εντυπωση πως εσεις οι δασκαλοι μεταξύ σας τα γραψατε τα περισσοτερα..
Και μεταξύ μας....εκείνα δεν ηταν χάικου (ασχετα αν ειχαν το μετρο..) :) διαβασα ομως καποια που μου αρεσαν..

Μαρια Νικολαου είπε...

Aφησα σχολιο μπορεις να το δεις

το πετάλι είπε...

όταν λέω "μεγαλύτερα παιδάκια"
καταλαβαίνεις τι εννοώ...

κι εμείς οι δάσκαλοι
"παιδάκια" είμαστε!!!

Ανώνυμος είπε...

Γνώση αντί για φαντασία


ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ*


Η ενθάρρυνση της δημιουργικότητας και η καλλιέργεια της φαντασίας είναι από τις πιο παραμελημένες πλευρές των σύγχρονων εκπαιδευτικών συστημάτων. Είναι πιο εξοργιστικό -γράφει ο Τζον Γουότσον- τα σχολεία να παραγεμίζουν τα παιδιά σαν γαλοπούλες με γνώσεις και γεγονότα και να αφήσουν τη φαντασία τους να λιμοκτονεί.

Τα παιδιά εισέρχονται στο σχολείο προικισμένα με πλούσια φαντασία. Αποφοιτούν με φαντασίες ατροφικές ή στραγγαλισμένες. Δεδομένου του κρίσιμου ρόλου της φαντασίας στη δημιουργικότητα, την καινοτομία και την επιστημονική πρόοδο, ο αρνητικός αντίκτυπος στην κοινωνία είναι ανυπολόγιστος.

Οταν επισκέπτομαι συχνά σχολεία με εντυπωσιάζει η τεράστια φαντασία και δημιουργικότητα των προνηπίων και νηπίων. Βλέπω λίγα χρόνια αργότερα, τα ίδια παιδιά να συμπεριφέρονται σαν ρομπότ, σαν πιόνια. Κουρασμένα και αγχωμένα, να έχουν χάσει τη φρεσκάδα αυτή της ματιάς, αυτή τη μαγική σπίθα. Εχουμε όμως και εμείς μερίδιο της ευθύνης. Ανησυχούμε όταν τα παιδιά παίζουν με αόρατους φίλους ή όταν υποδύονται στα παιχνίδια τους διάφορους ρόλους. Προτιμάμε να τους δίνουμε βιβλία ηθικής βελτίωσης ή μετάδοσης γνώσεων αντί να τους χαρίζουμε παραμύθια, τα οποία είναι η θρεπτικότερη τροφή της φαντασίας.

Στόχος της εκπαίδευσης δεν πρέπει να είναι τόσο η μετάδοση γνώσεων -άλλωστε η γνώση στην εποχή μας είναι εύκολα προσβάσιμη- όσο η καλλιέργεια της δημιουργικότητας του παιδιού, ώστε να μπορεί να κάνει σωστή εκμετάλλευση αυτών των γνώσεων. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η επιστήμη δεν είναι τίποτα άλλο από εφηρμοσμένη φαντασία. Η επιστημονική πρόοδος δεν επέρχεται τόσο με νέες παρατηρήσεις και πρόσθετα στοιχεία, όσο με μετατάξεις που συντελούνται στη φαντασία των επιστημόνων. Με τολμηρές ιδέες, θαρραλέες υποθέσεις και ριζοσπαστικές εικασίες. Μαθαίνουμε τα παιδιά να υπηρετούν την πραγματικότητα, ενώ θα έπρεπε να τα μαθαίνουμε να την ξεπερνούν.

*Καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, συγγραφέας




ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/01/2009

το πετάλι είπε...

συμφωνώ και επαυξάνω!!!

"η μάθηση δεν είναι γέμισμα κάδου

είναι άναμμα λαμπτήρα"

(Ε. Παπανούτσος)

Ανώνυμος είπε...

Ο Παπανούτσος είπε πολλές "σοφές" κουβέντες, ειδικά σε σχέση με την εκπαίδευση!
Η συγγραφέας κα Σουρέλη-Γρηγοριάδη που επισκέφτηκε πέρυσι το 7ο Δ.Σχ. μας θύμισε μία.
Δε ρωτάς τη Τζούλια, φίλε Νίκο, τη θυμάται;

Τώρα, σχετικά με τον Ε.Τριβιζά είτε μιλάει είτε γράφει... πάντα απολαυστικός και ευρηματικός!

Margo είπε...

O Τριβιζάς πολυαγαπημένος, έχει ξετρελάνει μαμά και κόρη προς το παρόν όπου νάναι θα τον μάθει και ο μικρός. Το ίδιο ιδιαίτερος και στις συνεντεύξεις του!!
Διάβασα και τα Haikou και απορώ τι σχολείο είναι αυτό. Υποθέτω δημόσιο. Όλα τα σχολεία λειτουργούν έτσι σήμερα ή είναι ατομικές οι προσπάθειες;

το πετάλι είπε...

Margo, καλώς μας ήρθες από την όμορφη Μύκονο!

Ο Τριβιζάς ξετρελένει μικρούς και μεγάλους στο σχολείο μας, το οποίο είναι δημόσιο φυσικά.

Ο αγώνας για κάτι διαφορετικό, πιο ελκυστικό, πιο δημιουργικό και πιο ενδιαφέρον για τα παιδάκια μας,
είναι ατομικός αγώνας δασκάλων, καθημερινή προσπάθεια για το καλύτερο με σεβασμό στην παιδικότητα...

καλά να περνάς!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΑ ΕΕΕ ΠΟΛΥ ΜΟΡΤΙΚΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ