"Ο Ρούλης ο Αφροδιτούλης"

Μια φορά κι έναν καιρό στο διάστημα υπήρχαν δύο μικροί ήρωες, ο ήλιος και το φεγγάρι.

Οι δυο τους μάλωναν συνεχώς για το ποιος θα στεκόταν μπροστά από τη γη , για να τον βλέπουν οι άνθρωποι. Εκείνη την περίοδο που μάλωναν μεταξύ τους, ο κόσμος ήταν ανήσυχος, τρομοκρατημένος και γεμάτος αγωνία για το τι θα γινόταν στο μέλλον.

Όλοι φοβούνταν πάρα πολύ. Η ζωή τους είχε γίνει άνω κάτω. Δεν ήξεραν πια πότε να πάνε στη δουλειά τους και τα παιδιά τους δε γνώριζαν τις ώρες τις ώρες των μαθημάτων τους. Με τόση ανακατωσούρα δεν μπορούσαν να παίξουν πια και το κυριότερο, δεν ήξεραν πότε να κοιμηθούν. Για να μπορέσετε να φανταστείτε πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα, κάθε πέντε λεπτά άλλαζαν θέση ο Ήλιος με το Φεγγάρι. Μια ο Ήλιος μπροστά από τη γη , μια το Φεγγάρι.

Τα αστέρια τους κοίταζαν από ψηλά και τους κορόιδευαν. Το ίδιο και τα σύννεφα. «Ματαιότης ματαιοτήτων…», λέγαν και χαχάνιζαν… ώσπου κάποια μέρα δεν άντεξαν άλλο και πήραν και αυτά μέρος στο μεγάλο πόλεμο που γινόταν.

Μετά από μερικές μέρες ένα αστέρι , ο Ρούλης ο Αφροδιτούλης, που ήρθε από μακριά, από έναν άλλο γαλαξία, είδε τι γινόταν και άρχισε να τους λέει:

-Μα τι κάνετε εσείς εδώ; Δεν καταλαβαίνετε ότι οι άνθρωποι θέλουν την ησυχία τους; Εσείς τους έχετε τρομοκρατήσει. Εγώ θα έλεγα να συμφιλιωθείτε και να δώσετε τα χέρια.

Στην αρχή, οι δυο τους , έτσι πεισματάρηδες που ήταν δε δέχτηκαν την πρόταση αυτή. Αλλά μετά αφού κατάλαβαν ότι κανείς τους δε θα νικούσε είπαν:

-Εντάξει, να δώσουμε τα χέρια, αλλά ποιος από μας τους δυο θα στηθεί μπροστά από τη γη ;

-Μπορείτε να κάνετε κάτι, τους είπε ο Ρούλης ο Αφροδιτούλης.

-Τι; Τι; Ρώτησαν ο Ήλιος και το φεγγάρι με μια φωνή.

-Τι; Τι; Ρώτησαν τα αστέρια και τα σύννεφα με μια άλλη φωνή.

-Καλά , είστε τόσο καιρό εδώ και δεν έχετε καταλάβει ότι η γη γυρίζει γύρω-γύρω;

-Εεεεε; Αλήθεια δεν το καταλάβαμε;

-Λοιπόν , ακούστε τι μπορείτε να κάνετε. Το πρωί κατά τις 6.00 θα βγαίνει ο Ήλιος μαζί με τα σύννεφα και κατά τις 6.00 το απόγευμα θα βγαίνει το φεγγάρι μαζί με τα αστέρια.

Έτσι κι έγινε. Κι ήταν τόσο εύκολο! Πόσο δίκιο είχε ένα μικρούλη αστεράκι από έναν άλλο γαλαξία που το έλεγαν Ρούλης ο Αφροδιτούλης….

Οι δυο τους ήταν πια πολύ χαρούμενοι που έκαναν τις ίδιες ώρες παρέα με τη γη και που και οι δυο τους ήταν νικητές. Το ίδιο χαρούμενοι ήταν και οι άνθρωποι που μπορούσαν πια , αφού βρήκαν την ηρεμία τους , να κάνουν διάφορα πράγματα που τους ευχαριστούσαν πολύ, να ξέρουν πότε θα πουν καλημέρα ,πότε καλησπέρα και πότε καληνύχτα.

Με τον καιρό η φιλία των δύο μικρών ηρώων έγινε τόσο δυνατή που αν και βλεπόντουσαν λίγο έκαναν και άλλη μια συμφωνία μεταξύ τους:

Ο Ήλιος δέχτηκε, το χειμώνα , το φεγγάρι να μένει λίγο περισσότερο στη γη για να μπορούν τα παιδιά να κοιμούνται περισσότερο και να ξεκουράζονται περισσότερο αφού χρειάζονται πιο πολλές ώρες ύπνου για να έχουν ενέργεια την επόμενη μέρα στο σχολείο τους.

Το Φεγγάρι , με τη σειρά του , δέχτηκε, το καλοκαίρι , ο Ήλιος να παραμένει κι αυτός περισσότερο στη γη για να μπορούν τα παιδιά να χαίρονται περισσότερο τις διακοπές τους, το παιχνίδι και τη θάλασσα.

Από τότε συνεχίζουν να είναι αχώριστοι – χωριστοί φίλοι και να δουλεύουν ακούραστα όλο το χρόνο.

Έτσι, έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς πολύ-πολύ-πολύ καλύτερα!!!! (Ελένη Κολλιού, τάξη στ΄)

Εργασία για μικρά και "μεγάλα" παιδάκια:

"με τις λεξούλες....φεγγάρι, ήλιος, αστέρια, γη, πλανήτες, σελήνη, ακτίνες, δύση, ανατολή, ηλιοβασίλεμα, σύμπαν, διάστημα, γαλαξίες...και όσες ακόμη θέλετε...ρίξτε μας στιχάκια για να ταξιδέψουμε παρέα σε άλλους...γαλαξίες"